Podstawowa zasada zapłonu polega na tym, że prąd z akumulatora przepływa przez uzwojenie pierwotne cewki zapłonowej, złożone z kilku zwojów (około 100) gruby drut miedziany. Uderzenie prądu elektrycznego wytwarza silne pole magnetyczne wokół żelaznego rdzenia w cewce zapłonowej, tj. energia prądu jest zamieniana na energię pola magnetycznego.
Gdy tłok zbliża się do GMP podczas suwu sprężania, gdy mieszanka paliwowa ma się zapalić, prąd elektryczny jest przerywany w cewce zapłonowej.
Po przerwaniu dopływu prądu pole magnetyczne zanika indukując się w uzwojeniu wtórnym cewki zapłonowej, zbudowanej z dużej liczby zwojów cienkiego drutu (przekrój ok. 0,1 mm2), prąd wysokiego napięcia.
SŁOWNIK TECHNICZNY
Czujniki
Ciśnieniomierz.
Połączony wężem z rurą ssącą przekazuje do jednostki sterującej informacje o podciśnieniu w rurze ssącej. Czujnik wykonany jest w postaci czułego na nacisk kryształowego chipa. Zmieniając swoją rezystancję elektryczną, reaguje na rozrzedzenie w danym momencie. Na podstawie tych wskaźników, a także informacji o prędkości obrotowej wału korbowego w danym momencie, jednostka sterująca określa aktualny stan pracy silnika.
Czujnik stukowy.
Proces spalania paliwa w cylindrach silnika jest kontrolowany przez sterownik silnika na podstawie informacji otrzymanych z czujnika spalania stukowego. Spalanie stukowe paliwa występuje, gdy zapłon następuje zbyt wcześnie, a silnik pracuje na paliwie o niskiej liczbie oktanowej. Stukanie występuje, gdy prędkość rozprzestrzeniania się płomienia w komorze spalania zbliża się do prędkości dźwięku, głównie pod koniec procesu spalania, a gazy resztkowe są wystarczająco sprężone i mają wysoką temperaturę. Detonacja charakteryzuje się bardzo wysokim ciśnieniem impulsowym, co prowadzi do przegrzania silnika, uszkodzenia tłoka, głowicy cylindrów oraz panewek łożysk wału korbowego.
Czujnik spalania stukowego reaguje na oscylacje bloku cylindrów o wysokiej częstotliwości, które występują podczas detonacji i przekształca je w sygnały elektryczne, które wchodzą do jednostki sterującej. Informacja ta jest następnie porównywana z sygnałami uzyskanymi podczas spalania paliwa bez detonacji. Kiedy pojawia się stukanie, kąt wyprzedzenia zapłonu jest przesuwany w stronę opóźnienia, aż proces spalania przebiega normalnie.
Czujnik prędkości wału korbowego.
Ryż. 9.2. Lokalizacja indukcyjnego czujnika impulsów, który przekazuje do jednostki sterującej informacje o prędkości i położeniu wału korbowego: 1 - czujnik indukcyjny; 2 - płyty wirnika
Czujnik indukcyjny ma cewkę z drutu i magnes. Wirnik jest używany jako część współpracująca, składająca się z płyt o określonym rozmiarze (Ryż. 9.2). Za każdym razem, gdy tarcza wirnika przechodzi w pobliżu czujnika impulsowego, zmienia się pole magnetyczne, w wyniku czego w uzwojeniu cewki indukowane jest napięcie impulsowe. Na podstawie liczby impulsów jednostka sterująca oblicza prędkość obrotową silnika.
Aby obliczyć czas zapłonu, jednostka sterująca potrzebuje informacji o położeniu wału korbowego. W tym celu wirnik cylindrów 1 i 4 ma dwie dłuższe płyty przed górnym martwym punktem każdego cylindra. Przechodząc przez sekcję wirnika z podłużnymi płytkami, przez krótką chwilę nie indukuje napięcia. Na podstawie krótkotrwałego braku impulsów napięcia jednostka sterująca określa położenie wału korbowego silnika dla cylindrów 1 i 4.
Ten prąd o wysokim napięciu z układu zapłonowego jest doprowadzany bezpośrednio do świecy zapłonowej, pomiędzy elektrodami której powstaje wyładowanie iskrowe. Mieszanka paliwowa zapala się i naciska na tłok, który obraca wał korbowy silnika przez korbowód. Obwód elektryczny zostaje ponownie włączony i cykl się powtarza.
Modele z serii 96 wyposażone są w elektroniczny układ zapłonowy z dwiema cewkami zapłonowymi. Z każdym impulsem sterującym prądu dostarczanego przez jednostkę sterującą, cewka zapłonowa wysyła impuls do dwóch świec zapłonowych jednocześnie. Jedna iskra zapala mieszankę paliwową pod koniec suwu sprężania, a druga podczas suwu wydechu, gdzie iskra zapłonowa nie ma wpływu na pracę silnika i dlatego jest marnowana. Po kolejnym obrocie wału korbowego cewka zapłonowa ponownie podaje impuls zapłonowy do dwóch świec jednocześnie, ale tym razem, gdy wcześniej w cylindrze wystąpiło wyładowanie iskrowe na suwie wydechu, kończy się suw sprężania i zapala się mieszanka paliwowa, i wzajemnie. Impulsy zapłonu zapewniają następującą sekwencję cylindrów 1-3-4-2 (Endura-E: 1–2–4–3).
źródło iskry.
Ryż. 9.3. Lokalizacja elementów złącznych do złączy przewodów wysokiego napięcia
Elektroniczna jednostka zapłonowa ma niewiele wspólnego z konwencjonalną cewką zapłonową. Czujniki, tranzystory i diody rozprowadzają iskry zapłonowe do poszczególnych cylindrów w jednostce sterującej. W silnikach Zetec-SE cewka zapłonowa znajduje się pod tapicerką silnika. aby odłączyć przewód zapłonowy wysokiego napięcia, należy ścisnąć wypustki zacisków na złączach elektrycznych (Ryż. 9.3).
Komentarze gości