czujnik stukowy: działa na bazie piezoceramiki, tj. materiał, który od dawna zastępuje krzemień w zapalniczkach. Piezoceramika przetwarza energię mechaniczną, taką jak napięcie lub ciśnienie, na napięcie elektryczne. Wystarczy najmniejsza dysharmonia, np. niekontrolowane drgania bloku silnika podczas «spalanie detonacyjne», aby aktywować czujnik. Czuje wibracje i zgłasza je do komputera pokładowego. W rezultacie moment zapłonu odpowiedniego cylindra jest natychmiast korygowany (około 5'). Pozostałe cylindry kontynuują pracę tak jak wcześniej, dopóki czujnik nie wykryje i nie zgłosi awarii w ich otoczeniu. Bezpośrednio po tym następuje zmiana kąta wyprzedzenia zapłonu na podstawie nominalnego kąta wyprzedzenia zapłonu iw ciągu jednego cyklu roboczego aż do kierunku opóźnionego, aż do normalizacji procesu spalania. Maksymalny zakres przesunięcia wynosi -15°.
Przy prawidłowym spalaniu po krótkim czasie kąt wyprzedzenia zapłonu w cylindrze stopniowo wraca do pozycji wysuniętej.
Czujnik prędkości: czujnik indukcyjny, który za pomocą jednostki sterującej włącza i wyłącza prąd do obu cewek zapłonowych. Czujnik ma zintegrowany magnes i cewkę. Sterowanie przejmują specjalne zworki impulsowe na kole zamachowym silnika: gdy zworka mija czujnik, zmienia się pole elektromagnetyczne w magnesach trwałych - wtedy cewka generuje napięcie. W celu określenia położenia wału korbowego jako dopuszczalnego sygnału GMP, koła zamachowego pierwszego i ostatniego cylindra, przed każdym z ich GMP pominięcia dwóch zworek impulsowych stanowią znak bazowy. Jednostka sterująca przetwarza te sygnały napięciowe jako źródło informacji o prędkości obrotowej silnika.
Czujnik położenia wału korbowego: 1 - czujnik; 2 - pola sekcji.
Komentarze gości