Cechy konstrukcyjne tylnego zawieszenia

Tylne zawieszenie (Ryż. 7.2) półzależne, dźwigniowo-sprężynowe z wahaczami wleczonymi, zawieszone zawiasowo na karoserii i połączone belką o przekroju w kształcie litery U. Wahacze wleczone są połączone z korpusem za pomocą cichych bloków. Sprężyny zawieszenia o zmiennej sztywności (w kształcie beczki). Górne i dolne końce sprężyn spoczywają na elastycznych gumowych podkładkach.



W belce zawieszenia zamontowany jest stabilizator skrętny.

Dolne końce teleskopowych amortyzatorów hydraulicznych dwustronnego działania są przykręcone do wahaczy. Górne końce amortyzatorów są przymocowane do korpusu za pomocą gumowych podkładek.

Piasty tylnych kół, wykonane jako jedna całość z bębnami hamulcowymi, osadzone są na dwóch łożyskach stożkowych.

Kąty ustawienia tylnych kół są z góry określone konstrukcyjnie i nie można ich regulować podczas pracy. Kontrola stanu tylnego zawieszenia jest możliwa tylko przy kątach montażowych (cm. «Sprawdzanie i regulacja zbieżności kół»).